GALEGO | ENGLISH | ESPAÑOL

GOND047_B

Prantos da ninfa Zigalia

>
TítuloPrantos da ninfa Zigalia
AutorFeijoo y Montenegro, Benito Jerónimo
Fecha originaria1702
EdiciónÁlvarez, Rosario / González Seoane, Ernesto
Tipo de fuenteManuscrita
LenguaGalego
GéneroPoesía culta
DifusiónTextos semipúblicos
AutonomíaTextos autónomos
InstitutionMuseo de Pontevedra
Manuscript identifierManuscritos 1-21

Opciones de visualización

Texto:

Mostrar:

Etiquetas:


Llantos dela Ninfa Zigalia Poys que sempre algun mal sin, tacha amiña boa ley, deyjenme chorar sin fin, desgrazias conque naçin, nalengua en que me criey. Querenme finjir culpada en que a frota se perdeu; pr que con pena dobrada, ela ardida, I eu tiznada duas perdas choro eu. Ô Peyto o dor metraspassa, bendo amiña sorte dura, quevnavez que sin tassa beu riqueça amiña cassa, beu por miña desbentura. Din. que non quijen façer, nada, os, jngreses, que entraron, eu ben quijen pareçer, mais como pudenVençer a quen nin ber me deyjaron?
Tuberonme, ô eles bir, pressa, donde non podia nin pelejar, nin fuguir, si me deyjaran sayr, Deus ten dito ôque seria. Non sey, quen contra dereito consinrazons ben âtroçes me culpa; mays sospeito, queaquel que ten pior preito, he quen nesto mais boçes. Todo o mundo me testigo, canto chorey esintin, cando estaua pressaenVigo, bendo solto ô enemigo, eberme çerrada amin. Chorey ober amanada, de Yngreses, que abian saydo, bendo deJente malbada, amiña terra pissada, etodo ó çeo ófindido.
Chorey ober pelejar, tanto françes deInportançia, que balian ó meu ôllar, cada ome por vn par, aunque fose ô par de francia. Mortos queali padeçeron, millor queNos na contenda quedaron, aunque morreron, que heles avida perderon, eu, â, onrra, Iafaçenda. Chorey, cando bin defora, ganadas as batarias, aynda ô bronçe delas chora, bendo perder nuha ôra, traballo detantos dias. Chorey cando bin quebrada, efeyta acadea peças, elafoy bem fabricada, mays a deser ben dobrada, porta que garde as riquezas.
Eu mais lagrimas deRamey, cando a frota sequeymou, mirei mais nada mirey, por que o moyto que chorey, ambos ôllos me cegou. Mirey os nabios arder, bin bolto en bolcan ó mar, lume na auga açender, ômes mo bento correr, leños no lume nadar. Todo este daño causou, nun momento ô enemigo, fee detodo agora dou, que o principe me chamou, solo pra ser testigo. So tres bos sayronfora, por non andar ás pancadas eme enganaron dezendo hiban abuscar petadas Son petadas panes de borona pequeños.

Leyenda:

ExpandedUnclearDeletedAddedSupplied


Descargar XMLDescargar selección actual como TXT